Je bent gek op je baan en je baan is ook gek op jou.

Zo heet dit concept voor een voorbeeldscript voor een trainingssessie in Module 3 van de opleiding Regie op Inzetbarheid (ROI). Het is een voorbeeld van de eerste opzet die met de trainingsacteurs wordt besproken als leidraad om zich in te leven in de rol die ze tijdens een navigatiegesprek moeten neerzetten. In dit voorbeeld is er nog geen verzuim, er is alleen een onbestemd gevoel en er wordt gebruikt gemaakt van een nieuw instrument: de time-out in combinatie met navigatiegesprekken. Dit zijn maar 2 voorbeelden, achter het ‘mensgericht casemanagement’ gaat een complete filosofie schuil die ook behoorlijk wat van de organisatie zelf vraagt. Het is dus niet  ‘eventjes wat gesprekjes voeren’ en klaar is Kees, over tot de orde van de dag. Voor meer informatie kun je ons benaderen; een mailtje of berichtje en we nemen contact met je op zodat er een afspraak kan worden ingepland.

Je hebt een heerlijke baan. Lekker in de luwte, niet op de voorgrond en je managet geen afdeling. Jij bent iemand die buiten beeld excelleert, je bent ´achter de schermen´ op je best en daar voel je je het meest senang. Lekker bezig zijn met de meest uiteenlopende activiteiten zoals bijvoorbeeld concepten bedenken, ideeën uitwerken en ontwerpen, programmeren, problemen oplossen of berekeningen maken of teksten schrijven. Allemaal fijn, uitdagend en inspirerend, maar vooral ook; allemaal buiten het gedrang van het mierennest wat een organisatie waar veel mensen werken nu eenmaal is. Want de laatste tijd bekruipt je dat gevoel weleens; een soort van druk, heel veel prikkels die afleiden en allerlei collega’s die steeds vaker iets van je schijnen te willen. Het is een soort van insluipend gevoel van verplichtingen, een groeiend moeten wat er heel langzaam in sluipt.

Maar hey! Jouw baan houdt van jou en jij houdt van je baan.

Dus zet je een tandje bij, iets meer energie erin en dan komt het vast wel goed. Je houdt jezelf voor ogen dat dit soort gevoelens ook bij het leven horen en dat je er uiteindelijk sterker uit gaat komen. Het kan niet voortdurend zomer zijn en het gras aan de andere kant is altijd groener, dus kom op. Maar de eerlijkheid gebiedt ook te zeggen dat je lontje korter wordt en de ergernissen beetje bij beetje groeien. Over collega’s, over beleid, over de bemoeizucht die steeds vaker de kop opsteekt, over de deadlines en ook het iedere maand 3 minuten eerder van huis moeten om nog op tijd op je werk te zijn. Maar ook over dingen die je vroeger niet interesseerden zoals het 8 uur journaal, de programma’s op de Nederlandse zenders, het asfaltplakken, steeds hogere kosten, de bemoeizucht van Den Haag. 

Tijdens verjaardagen, feestjes en andere dagen die vroeger gezellig waren gaat het steeds vaker en best wel heftig over allerlei ‘wel en niet’ tussen 2 groepen. Onlangs werd je tijdens een BBQ opeens uit het niets aangevallen dat het best wel raar is dat je nog steeds een oude benzine-auto rijdt.

Maar hey, je baan en jij; jullie houden van elkaar!

En opeens slaap je een paar nachten slecht, rust je niet goed uit en begin je te piekeren en je zorgen te maken. Er bekruipt je een vreemd onbestemd gevoel alsof je voorvoelt dat je richting een burn-out gaat. Jij een burn-out? Jij, degene die altijd gezegd heeft dat je daar zelf bij bent en dat je daar al iets aan moet doen voordat het te laat is? Om dat gepieker een halt toe te roepen besluit je gebruik te maken van een nieuw concept dat sinds 1 januari van dit jaar ‘draait’: het recht op een time-out. Je neemt contact op met HR en vraagt of ze even tijd voor je hebben omdat je een time-out wilt. Aan de andere kant blijkt er herkenning: ‘nou wat goed dat je er zelf mee komt, je bent ons een dag voor want wij wilden jou hetzelfde voorstellen. We hebben zelfs al contact opgenomen met de casemanager PDI (hierna CmPDI)om te vragen of hij of een collega binnenkort tijd heeft om de bijbehorende navigatiegesprekken met jou te voeren.’ 

Heel bijzonder dat de herkenning onverwacht goed voelt, het geeft je een prettig gevoel, een soort van bevestiging dat je er niet alleen voor staat. Na het werk lees je nog even op de site wat zo’n gesprek eigenlijk inhoudt en wat de spelregels zijn. Bijzonder; jij bepaalt, het gaat om jou, jij geeft aan wat er richting de werkgever gaat en wat niet. Je hoeft je niet aan allerlei opgelegde vooraf besloten spelregels te houden. Je kunt het gesprek voeren waar jij je het meest prettig bij voelt; je drukt op de keuze knop “boswandeling met ergens wat drinken” en krijgt de volgende dag om 14.00 uur als voorstel. De gespreksduur ligt niet op de minuut vast en de CmPDI beschrijft dat dit ook te maken heeft met jou, met wat er speelt en wat er tijdens het gesprek allemaal naar boven komt. Je stuurt even een vraag of het een soort van therapie is en het antwoord is dat dit zeker niet het geval is.

Hoe je als trainingsacteur jouw rol als werknemer gaat neerzetten:

Aangekomen bij parkeerplaats ontmoet je jouw wandelgezel, de casemanager PDI. Iets verderop is een gelegenheid waar koffie kan worden gedronken en er is bijna niemand op het terras. Je stuurt het gesprek direct vanaf de eerste minuut en parkeert de wandeling ter plaatse [probeer een inschatting te maken hoe de CmPDI omgaat met deze verrassing en begeleidt de eventuele weerstand naar een soepele overgangssituatie waar het de locatie betreft {beoordeling}]. “Zullen we het eerste deel van onze wandeling die paar stappen richting dat uitnodigende terras gaan en dan kijken later wel of we daarna nog willen lopen?” 

Je beweegt mee en bent open. Je legt je situatie uit en vertelt dat je het fijn vindt dat de werkgever voor deze gesprekken heeft gekozen en dat zij ook op het punt stonden om een time-out met een gesprek voor te stellen. Daarom ben je vanmorgen ook gewoon naar het werk gegaan: je geeft aan dat jij en je baan van elkaar houden. 

Wat minder vertel je over het feit dat collega’s en eigenlijk Nederland hoe het nu is je steeds meer dwars zitten en dat je je daarover zorgen maakt. Je geeft wel hints, maar het waardevrij luisteren en zelf geen gespreksbepalende mening hebben moet van de casemanager PDI afkomen. 

[ Probeer een zo natuurlijk mogelijke brug naar dit onderwerp te slaan zodat de CmPDI dit uiteindelijk begrijpt en oppakt. Het is belangrijk dat het onderwerp tijdens het gesprek waardevrij blijft omdat je het zelf best lastig vindt dat je deze gevoelens hebt {beoordeling}].

Het is de bedoeling dat de CmPDI uiteindelijk  de echte redenen voor jouw onbehagen gaat achterhalen en jouw vandaaruit zelf laat aangeven wat jij denkt dat een oplossing zou kunnen zijn.

Oplossing

De CmPDI heeft het thema oplossing in het gesprek geïntroduceerd. 

De setting van dit deel van het gesprek: beetje verkennend, vaag en nog lang niet uitgekristalliseerd. Alsof je de gedachte vanaf ver achter de horizon langzaam in beeld begint te krijgen terwijl je erover praat]. Je hebt de laatste tijd veel over Noorwegen gelezen omdat je er vorig jaar op vakantie bent geweest. Eigenlijk is alles toen begonnen; daar rustig in NL hectisch. Daar schitterende natuur en in NL alleen maar meer velden met zonnepanelen. Daar amper auto’s in NL alleen maar meer files. Daar relaxed en geen gezeur aan je hoofd en in NL recent het toppunt: een quasi persoonlijke veroordeling omdat je een oude benzine-auto rijdt. En terwijl je uitkeek over de bergen, de bossen en het fjord had je een hele rare gedachte: waarom kan ik mijn werk niet meenemen naar hier? Waarom ga ik dat niet bespreken? Iedere maand een paar dagen naar NL voor alle noodzakelijke vergaderingen, familie bezoeken, etc.? Ergens was je iets tegengekomen over een soort van Noors Payroll-bedrijf wat het werkgeverscontract overneemt, zodat je in Noorwegen alles ‘in het Noors’ geregeld hebt. De werkgever betaalt iedere maand een rekening aan dat bedrijf en zo werk jij in Noorwegen voor je Nederlandse werkgever zoals altijd. Ondertussen wordt alles geregeld: bankrekening, Noorse burger servicenummer, premies sociale verzekeringen, ziektekosten, Noors pensioen, scholen kinderen, taalcursussen, etc. Ook helpen ze bij het vinden van huisvesting, gesprekken met de Gemeente en dat soort dingen.

[Bij het ‘mijmeren’ over de oplossing is het belangrijk dat de CmPDI de volgende zaken bij jou aantipt. Of je belangstelling hebt voor een vervolggesprek waarin het aankaarten bij jouw werkgever (drempels, voordelen, nadelen) een van de onderwerpen is {belangrijke beoordeling, welke mate, hoe ondersteunend, aanmoedigend}. 

Volgende blog

De volgende blog bespreekt hoe een vervolggesprek er kan uitzien. Welke thema’s, welke partijen, wat zijn valkuilen, etc.   

Bedankt voor het lezen,

Vriendelijke groet,

Herwin Schrijver 

Noorwegen, Juni 2025