De laatste blogs gingen over Gezondheid Toekomst, Werk en de GO waarin alternatieven worden aangeboden om anders met verzuim om te gaan. Ik wil iedereen bedanken voor de leuke en bemoedigende reacties, een fijne schrijfstimulans wanneer er op een wit scherm steeds maar niets gebeurt.
De afgelopen tijd heb ik deel mogen uitmaken van een aantal interessante gesprekken en als voorbereiding daarop een aantal documenten bestudeerd. Een daarvan is de brief 2021-0000057175 aan de Tweede Kamer waarin de oplossing voor de onaanvaardbaar hoge werkdruk van het UWV personeel wordt geschetst. En inderdaad, het is beangstigend om te lezen welke onvoorstelbare, onwerkbare, onverantwoorde risico’s er op ons afkomen wanneer we nu niets doen! De conclusie van UWV, NVVG en Gupta Strategists (wie kent ze niet?) is stevig: als we niet ingrijpen zal de vraag naar sociaal-medisch dienstverlening in 2027 meer dan 25% hoger zijn dan het beschikbare aanbod. Ik zal het even vertalen: kort gezegd komt het erop neer dat de minister verwacht dat het UWV de komende jaren geen professionele keuringen (dat is de bedoelde sociaal medische dienstverlening) meer denkt te kunnen doen.
De oplossing wordt gevonden in de introductie van een regiemodel voor sociaal medische dienstverlening en een effectievere inzet van de verzekeringsarts in de Ziektewet. Er komt een sociaal medisch centrum waar onder meer psychologen en fysiotherapeuten het team van de verzekeringsarts komen versterken. Voor de juiste manier van werken met taakdelegatie en taakondersteuning komt er een ‘Handreiking Taakdelegatie verzekeringsartsen’. Daarnaast komt er een uitbreiding en kwaliteitsverbetering van de dossiervoorbereiding door de medisch secretaresses (ik zie een grote genderdiscussie in de Tweede Kamer aan de horizon, verwoede discussies vanwege de schande om als Kamer met zulke discriminerende teksten geconfronteerd te worden 😉).
Zorgwekkend
Voor wie er zin in heeft, lees de Kamerbrief over de ‘Toekomst sociaal-medisch beoordelen’ zelf eens. Maar persoonlijk stemt het document me enorm teleur. Het is vooral het gemak waarmee er weer zwaar wordt geïnvesteerd op kosten van de samenleving (UWV wordt immers met belastinggeld gefinancierd) en het feit dat de rekening bij de werkgevers wordt gelegd (die betalen de uitkeringen voor het grootste deel) wat zorgwekkend is. Het is een document waarin vooral wordt aangegeven dat het aantal branden enorm gaat toenemen dus we hebben meer brandweermensen nodig om te kunnen blijven blussen. Dat er wordt onderzocht wat je kunt doen om de toename van het aantal branden tegen te gaan is blijkbaar een discussie die maar ergens anders gevoerd moet worden, symptoombestrijding is belangrijker dan de oorzaken aanpakken. Dat 25% toename van arbeidsongeschikten voor de Nederlandse werkgevers een jaarlijkse lastenverzwaring (zonder de extra uitvoeringskosten van UWV) van meer dan 5 miljard betekent is schijnbaar verder niet relevant.
Schijnbaar, want het is vooral niet de bedoeling om te stoppen met het systeem van geld rondpompen. Veel te veel publicitaire gevolgen want wie gaat de politieke verantwoording nemen en wat moeten we dan met een club als UWV waarvan de eindeloze reorganisaties van de laatste 20 jaar dit soort bedroevende uitkomsten opleveren?
Dat is alleen maar lastig en vermoeiend dus hup munten erin, nieuwe teams met een ‘frisse aanpak’ neerzetten en niet zeuren maar poetsen. De verantwoording achteraf is bij een mislukt ‘intern UWV-project’ ook stukken eenvoudiger makkelijker dan eerst allerlei nieuwe wetgeving door de Kamer te loodsen.
Alternatieven?
Een kleine analyse leert dat gelet op het enorme financiële belang van de overheid zelf de kans uiterst klein is dat er vanuit de Tweede Kamer daadwerkelijk op aanpak van de oorzaken wordt gestuurd. Hoe het kan dat er steeds meer mensen 2 jaar verzuimen en gekeurd moet worden is dus geen kwestie. Bijna op hetzelfde moment dat demissionair minister Koolmees het genoemde document in de Tweede Kamer behandelde was een commissie in opdracht van dezelfde Kamer bezig het bedroevende niveau van dienstverlening van onder meer UWV (naast Belastingdienst en CBR) te onderzoeken.
Ook hieruit mogen we gerust concluderen dat UWV haar beschermde status aparte verder zal blijven genieten en haar monopolie positie verder uitgebouwd gaat worden. Dit betekent in de praktijk dat verdienen aan verzuim voor de overheid ondanks allerlei prachtige woorden eigenlijk belangrijker blijft dan het oplossen van verzuim. Werkgevers en werknemers kunnen dus ook in de nabije toekomst niet naar ‘een ander UWV’ en dat maakt dat de mogelijkheden zich eigenlijk nog meer zullen toespitsen op de periode voorafgaand aan de keuring. Dit geldt voor zowel de positieve aanpak waarin de werkgever en werknemer samen zoeken naar echte oplossingen. De andere variant betreft de defensieve aanpak waarin de werkgever zorgt dat er het beste dossier ligt voor succesvol bezwaar tegen de inzichten van de leden van het nieuwe sociaal-medische UWV-team. De standaard Arbodienstverlening met dito standaard producten biedt weinig perspectief omdat ze niet is ingeregeld op dit soort nieuwe doelstellingen en in de huidige setting (helaas) ook teveel is gebaseerd op het uitgangspunt/de grondgedachte dat er aan verzuim wel en aan herstel juist niet verdiend wordt.
Zo stil
Misschien ligt het aan mij maar ik heb weinig tot geen reacties gelezen over de beoogde ‘nieuwe UWV-aanpak’? Mijn verwachting is dat er pas (politiek) rumoer komt wanneer straks blijkt dat werkgevers gaan investeren in aanbieders van particuliere dienstverlening om de kans op een UWV-toetsing kleiner te maken. RADAR, Zembla en andere Hilversumse links verantwoorde programma’s zullen de messen slijpen om de arme gedupeerde werknemers te beschermen, goed bedoeld maar ook iets om over na te denken. Is het in 2021 nou echt nog steeds het hoogste haalbare voor een werknemer om een (vaak tijdelijke 🡪 duur WW) arbeidsongeschiktheidsuitkering te krijgen? Waar heeft dat politieke beschermen van de werknemer in CAO’s en andere convenanten nou eigenlijk toe geleid? Tot een flexibele onafhankelijke arbeidsgeest?
Helaas niet, want juist dat politiek gestuurde uit de wind houden is een van de belangrijkste oorzaken dat werknemers niet alleen een groot deel van hun zeggenschap over hun eigen verzuim maar ook hun vermogen op zelfsturing zijn kwijtgeraakt en afhankelijk zijn gemaakt van een systeem. In een van de blogs ging het kort over een verpleegster die door haar werkgever letterlijk de Corona is ingestuurd. Ze heeft inmiddels de kapitale fout gemaakt door (zwaar gemanipuleerd en gestuurd door de werkgever) zelf ontslag te nemen.
Boem, alle rechten kwijt en nul 0,- Euro inkomen en geen vergoeding van het eigen risico voor de ziektekosten die er nu gemaakt worden omdat ze nog steeds last heeft van de gevolgen van de Corona! Moeten we eens met z’n allen over nadenken: voor de verpleegster (werknemers in het algemeen) is het dus noodzakelijk om vanwege de financiële rechten in een totaal ziekmakende omgeving te blijven omdat je anders financieel de vernieling in gaat. En wanneer het sociaal medisch team van UWV na 2 jaar aansluitend zegt dat er een (tijdelijke) arbeidsongeschiktheidsuitkering komt is de werkgever vervolgens financieel nog langer de klos.
Dat kan echt anders en zeker beter, bijvoorbeeld door een andere herverdeling van de kosten. En dan niet door weer nieuwe wetten maar door Gezondheid, Toekomst en Werk te gaan financieren in plaats van de rekening voor Verzuim en de nota’s van UWV en dienstverleners op het gebied van verzuim te betalen. Die gaan uiteindelijk alleen maar ten koste van werknemer en werkgever dus nog meer dan vroeger is het lonend om tijd, geld en energie te investeren in nieuwe kostenplaatsen. Hoe dan, wat dan en wanneer dan? Daar gaat het nieuwe koersdocument over dat ‘achter’ verzuimdynamiek komt te hangen dus meldt je vast aan dan kun je het straks lezen. Behalve wat van je tijd kost het je verder niets en wie weet brengt het je iets (ik doe in ieder geval m’n best 😊).
Voor nu bedankt voor jullie tijd, blijf allemaal gezond en veel leesplezier op www.verzuimdynamiek.nl
Hartelijke groet,
Herwin.
